#310
von maruja
iatz woass i nit, ob du no do bisch, oba i schreib trotzdeim wieder amol eina. i hun grod g'lesn, wos olls los isch bei dir und deis g'freit mi gor nit. wenn i lei eppes mochen kannt. des oanzige, wos i do tian kunn, isch fir a bissl an oblenkung zu sorgn. und desholb derzel i da, dass i an dem wochnend keksln backn hob. siebn sortn seins worn, oba vun jeder sortn lei an holbn teig. weil viele sein ma jo nit, dahoam, zin essn. oba schian seins worn: sterndln, kugelen, holbmond, olle g'schmacksrichtungen. dunkle, helle, olle do. do hun i a rechte freid g'hobt. nacha wollt i rodln gian, geschtern auf nocht: bin aui g'fohrn zum parkplotz, do wo da weg eigentlich losgeaht: und wos sig i??? olls zappenduschter. koa liacht. dunkl. hom de deppn vun der hittn nit offn g'hobt. mei, hob i g'fluacht! jo. nochernd bin i holt wieder hoam g'fohrn. nix isch g'weisn mim rodln. und letschte nocht hots g'reignt bis in die höh', jetz isch deis bissl schnea, des es g'hobt hot, aa nu weg. jo mie, jetzt hoasst's holt wieder wortn, bis a neicher kimmt...a bissl an oblenkung wor mei g'schicht vielleicht, deis hoff i holt. i druck di fescht und winsch da an schian obnd. enk olle. eigentlich. pfiatenk!